Bandung en Puncak Pass

Gister weer vertrokken uit Yogyakarta. Omdat we niet met Wings Air wilden vliegen via Jakarta naar Bandung. Op het vliegtuig wel weer even spannend of de chauffeur er zou zijn maar dit was weer goed geregeld. Kylian zag al snel een man liggen op een bankje met de naam Janet Bakker (je moet het maar net zien). Vanaf het vliegveld door Jakarta richting Bandung. Zo raar om de vele luxe te zien met daar tussen de hutjes en troep. Later werd de omgeving steeds bergachtiger en groener. Gelukkig hadden we geen file en kwamen we nog redelijk op tijd aan in Bandung waar de Nederlandse teksten op gebouwen ons al snel opvielen. Leuk om te zien. Ingecheckt in het hotel en daarna een klein rondje gelopen. Ver kom je niet want het is bijna een zelfmoordactie als je de straat over moet steken. Geen logica, oversteken en afwachten maar. Niet handig met twee kinderen. We besloten om in een restaurantje vier borden nasi goreng te bestellen en vier cola, de naar ons idee meest veilige optie nu we zo worstelen met de buik. Het is goed gegaan :-). We konden trouwens ook kiezen uit Hollandse stamppot maar dat ging ons te ver.
Op straat werden we vooral door de oudere mannelijke bevolking aangesproken in het Nederlands. Van al het reizen en alle indrukken word je moe dus iedereen snel douchen en naar bed. De kinderen vinden het allemaal spannend en leren weer veel, ook Engels. Zo regelt Connor al de WiFi wachtwoorden en alle rekeningen. Het lijkt alsof Kylian hier alweer gegroeid is, dus die moet beter gaan eten want hij lijkt magerder te worden.

Vanochtend na het ontbijt waar ik me rot heb lopen ergeren aan die Arabieren (moordneigingen) krijg je ervan...zijn we rond 09:30 vertrokken richting Bogor via de beroemde Puncak Pass. De chauffeur zei nog dat hij hoopte dat er geen files zouden zijn. Ik had al gelezen dat je er zo maar vier uur stil kunt staan vooral in het weekend. Ik was er wel bang voor want het is nog steeds vakantie na de ramadan hier. Maar we hadden geluk rond 13:00 kwamen we aan bij het hoogste punt en zijn daar gestopt voor de lunch. Mooi uitzicht, frisse lucht en lekker temperatuurtje. Het Puncak Pass Resort was vroeger in Nederlandse handen en dat kon je nog zien op de menukaart: bitterballen, poffertjes, erwtensoep....En dat hebben we genomen, behalve de erwtensoep. We kwamen een Nederlander tegen die daar al jaren woont en die vertelde over een theefabriek waar de Pickwick-thee geproduceerd wordt. Dat het wel leuk was om te zien hoe dat allemaal ging. Dat leek ons wel wat. Maar helaas was de fabriek niet open toen we daar aankwamen. Het laatste stuk richting Bogor stond in het teken van de theeplantages echt mooi om te zien. Om 15:30 waren we bij ons hotel. Even de mall in, een Starbucks gehaald (yes!) en toen nog even zwemmen en eten en toen wilde Connor naar bed.

Morgen maar eens kijken of we de botanische tuinen kunnen vinden.